Kom je?
“Kom je?’ drong Bea aan, “alsjeblief?”
“Nou, als ik jullie niet in de weg loop.”
“Natuurlijk niet, jij bent hier altijd welkom,
dat weet je.”
“Ja, dat weet ik wel,” zei ik met een zucht.
“Toch wil ik jullie niet voor de voeten lopen hoor.”
Het was Koninginnedag. Zowat heel Nederland
had een vrije dag. Mijn man echter niet. Die zat in zijn truck, ergens tussen
Turkije en Armenië. Het is zijn baan, dat wist ik wel. Maar dat nam niet weg
dat ik me op dagen als deze echt heel eenzaam kon voelen. Mijn beste vriendin
wist dat beter dan wie ook en het was daarom dat ze me belde. Toch aarzelde ik
nog. Ik wilde haar en haar man niet tot last zijn.
“Wel, Sim? Wat wordt het, kom je of kom je
niet? ”
“Vindt Jan het ook goed?”
“Natuurlijk! Het is trouwens op zijn voorstel
dat ik je bel. Je weet toch dat mijn mannetje jou graag mag?”
Dat laatste was absoluut waar en eigenlijk was
dat ook wederzijds. Met Bea’ s man was ik net zo goed bevriend als met haar.
Door de jaren was dat spontaan zo gegroeid. Als ze me allebei uitnodigden,
waarom zou ik daar dan niet op ingaan? Ik zat anders toch maar alleen thuis.
“Oké dan, tot over een uurtje.”
“Hé Jongens!”
Zodra ik mijn Clio achter Jan’ s stationcar
parkeerde, kwamen Bea’ s zoontjes al aangelopen. Vijf en drie waren ze, Jordi
en Joep. Schatten van kinderen, om jaloers op te zijn. Soms benijde ik Bea om
haar duo, al kon en mocht ik haar dat niet verwijten. Mijn onvruchtbaarheid was
niet haar schuld, maar anderzijds…
Had ik zelf kinderen gehad, dan zou ik vast
wat minder vaak eenzaam zijn als mijn man weer eens dagen en nachten aan een
stuk van huis was. Die gedachten bande ik echter snel weer uit mijn hoofd. Het
was een prachtige zonnige dag en tobben om wat niet is, dat paste daar niet
bij.
Het kinderlijk enthousiasme werkte trouwens
aanstekelijk en ik liet me door de jongens meesleuren. Achter het huis zaten
Bea en Jan in de tuinstoelen van het zonnetje te genieten.
“Hoi,” sprong Jan meteen op. Hij kwam op me af
en drukte me twee welgemeende zoenen op de wangen. “Fijn dat je er bent, Sim.”
De begroeting met Bea was al even hartelijk en
als vanouds voelde ik me meteen op mijn gemak in hun gezinnetje. Ik was blij
dat ze me uit mijn eenzaamheid verlosten. Ontspannen liet ik me in een
vrijstaande stoel zakken en knikte bevestigend toen Bea voorstelde om ook voor
mij een wijntje te halen.
“Zeg eens, schoonheid,” grapte Jan intussen,
“waar zat je al die tijd? We zien jou zo weinig.”
“Ach, je weet hoe dat gaat hé. Zelfs als Rob
thuis is, komen we nergens. Ofwel is hij te moe, ofwel moet hij ’s nachts
alweer vertrekken.”
“Ja, ik vind het anders rot voor je hoor.
Altijd alleen thuis wens je toch niemand toe.”
Ik zuchtte. Jans woorden klonken als een
troost en ergens luchtte het me op dat hij me begreep. Ik liet me wat onderuit
zakken en trok mijn rok een beetje op om op die manier wat meer melkwitte huid
aan de zon prijs te geven. Ik zag dat Jan mijn beweging met belangstelling
volgde en wellicht zou hij er een opmerking over hebben gemaakt als Bea op dat
moment niet terug was gekomen. Ze gaf me het glas wijn en voor zichzelf en haar
man schonk ze nog eens bij.
“Op jullie gezondheid,” zei Jan, “het gebeurt
hoogst zelden dat ik twee zulke mooie dames voor mij alleen heb.”
Hij maakte het aloude gebaar van bewondering
en Bea en ik lachten hartelijk om zijn puberachtig grapje. Jan keek
verongelijkt en leek niet van plan om dat zomaar te laten gebeuren.
“Ik begrijp die man van jou soms niet, Sim.
Wat zoekt hij in den vreemde als je thuis alles hebt wat je hartje begeerd?”
“Moet je hem horen,” lachte Bea. “Alsof hij
zelf tekort komt.”
“Dat niet, lieve echtgenote van me,” klonk hij
plots plechtig, “maar soms vraag ik me wel af wat voor leuke dames hij onderweg
allemaal ontmoet.”
“Ja, dat zal wel,” antwoordde ik, goed wetend
dat hij me zat te plagen. “Kijk eens hoe mooi de kinderen zitten te spelen,”
probeerde ik de aandacht te verleggen.
“Ja,” zei Bea, “Jans idee om een zandbak te
plaatsen, is een schot in de roos. Als het mooi weer is zitten ze daar altijd
en hoeven we nauwelijks naar hen om te zien”.
“Hé, hé,” bracht Jan in, “nu werd het eens een
leuk gesprek en meteen gaan de dames van onderwerp veranderen.”
“Ach man, zeur niet,” reageerde Bea. “Schenk
ons liever nog eens in en kijk dan maar eens of de barbecue al op temperatuur
is.”
Zodra haar man weg was, stond ook zij op om in
huis de nodige spullen klaar te zetten. Alleen op het terras was ook maar niets
en dus liep ik tot bij Jan. Hij stond de houtskool bij te vullen en op te
poken. Hij zag me pas toen ik vlak naast hem stond. Glimlachend legde hij een
arm om mijn schouder.
“Zijn we nog altijd goede maatjes, Sim?”
“Natuurlijk,” lachte ik terug, goed wetend
waar dit op sloeg. Ik wist al langer dat hij meer voor me voelde dan louter
vriendschap en eerlijk gezegd was dat andersom ook zo. In een onbewaakt moment,
uiteraard met Bea ver uit de buurt, hadden we het daar een keertje over gehad.
Allebei wisten we maar al te goed dat we daar niet aan mochten toegeven en van
mijn kant uit was ik dat zeker ook niet van plan. Jan en Bea hadden zo’n mooi
gezinnetje, daar wilde ik niet tussenkomen.
“Misschien later,” had ik geantwoord.
“Ja, later!” had Jan gegrapt, “later als we
oud en versleten zijn.”
Daarna had hij, helemaal in de lijn van het
nogal intieme gesprek, gevraagd of hij me een flinke knuffel mocht geven. Daar
had ik geen bezwaar tegen gemaakt en het was fijn geweest om zijn sterke armen
om me heen te voelen. Of het aan hem lag of aan mij, dat weet ik niet, maar de
stevige knuffel had geleid tot een zoen. Een heuse tongzoen, lang uitgesponnen
en heel opwindend.
Ondertussen waren we een paar jaar verder en
gelukkig had die kus op geen enkele manier een vervolg gekregen. We spraken er
trouwens ook nooit meer over, maar soms kon het gebeuren dat wanneer ik met Bea
zat te praten, ik Jans blik op mij gericht voelde. Als ik hem dan aankeek, dan
las ik in zijn ogen al te duidelijk dat hij dat intieme moment, net als ik
trouwens, nog altijd niet was vergeten.
Plots dacht ik aan Bea. Nee, mijn beste
vriendin hoefde mij hier niet zo te zien staan, met de arm van haar man om mijn
schouder. Dat ene intieme moment, was een geheimpje tussen Jan en mij en daar
hoefde Bea ook vandaag niet achter te komen. Met zachte dwang verplichtte ik
hem om mij weer los te laten.
Het werd een gezellige middag en voor we er
erg in hadden was het als zes uur. Ik was tijdens het eten in een opperbeste stemming
geraakt. De aanwezigheid van de kinderen was daaraan niet vreemd. Ook zij
hadden zich tegoed gedaan aan het gebraden vlees met de zwartgeblakerde randjes
en met hun vrolijke kinderpraat hadden ze het gesprek van de volwassenen bij
momenten heel luchtig gehouden.
Mijn droeve stemming was ik helemaal kwijt
geraakt en dat was Bea en haar man niet ontgaan.
“Ik ben blij dat jij het naar je zin hebt,
Sim,” zei Jan terwijl we met ons drie aan de afwas bezig waren. “Je ziet er een
pak gelukkiger uit dan vanmiddag toen je hier kwam.”
“Ja, het is fijn om zulke goede vrienden te
hebben.”
“Zo is dat.” Bea stak waarschuwend haar vinger
op. “Als ik nog eens problemen heb met die dikke hier, dan kom ik naar jou,
Sim.”
“Dikke, dikke? Zie wat je zegt, magere
sprinkhaan.”
Jan kreeg last van een beginnend buikje, maar
dat wilde hij in geen geval gezegd hebben. “Zeg eens eerlijk,” richtte hij zich
tot mij, “vindt jij me ook te dik, Sim?”
Ik bekeek hem zogenaamd keurend en antwoordde
dat hij inderdaad een aardig buikje kreeg, maar dat het hem absoluut niet
misstond.
“Zie je wel!” Trots keek hij naar zijn vrouw.
“Sim vindt mij wel aantrekkelijk.”
“Natuurlijk,” plaagde Bea verder. “Dat is niet
moeilijk, zij hoeft niet iedere avond op jouw vadsige lijf te kijken.” Ze stak
haar tong naar hem uit en Jan probeerde haar vast te pakken. Dat lukte echter
niet omdat zijn vrouw snel om de tafel heen liep.
Ik had niet zo’n zin om getuige te zijn van
een echtelijk welles-nietes spelletje.
“Jongens ik lust nog wel een ijsje, wie nog?”
vroeg ik daarom maar.
Jordi en Joep hadden het gehoord en waren
meteen enthousiast. Ook hun ouders lusten wel een ijsje, maar toen Jan in de
bijkeuken de doos ijs uit de vrieskast had gehaald, bleek die zo goed als leeg
te zijn.
“Hier kunnen we niet veel mee beginnen,” zei
hij.
“Oh, dan loop je toch snel naar dat eetcafé,
hier twee straten verder. Daar hebben ze vast wel ijsjes.”
“Mooi niet,” antwoordde haar man, “het is jouw
fout dat we er geen meer in huis hebben. Ga zelf maar.”
“Daar zit wat in,” knikte Bea begrijpend. Ze
nam haar portemonnee en zei dat ze zo terug zou zijn. Haastig liep ze via het
tuinpad naar de straat.
Terwijl ik de laatste borden stond op te
ruimen, zag ik dat de kinderen alvast niet op hun mama gingen zitten wachten.
Die waren opnieuw flink in de zandbak in de weer. Jammer dat mij dat geluk van
kinderen ontzegt was gebleven, dacht ik mijmerend, toen ik plots twee handen op
mijn heupen voelde.
“Gekkie,” lachte ik, denkend dat Jan een grapje
met me uithaalde. Ik keek om en zag hoe hij met een vertrokken gezicht naar me
keek. Zijn ogen toonden een fonkeling die ik nooit eerder had gezien en
tegelijk besefte ik dat dit geen grap was.
“Oh Sim,” kreunde hij, “ik ben zo ontzettend
geil dat ik me niet langer kan beheersen.”
Hij drukte zijn heupen strak tegen mijn
achterste en voor ik er erg in had schoof hij een hand onder mijn bloes. Of ik
het nu wilde of niet, zijn hete vingers op mijn blote huid riepen een diepe
sensatie in me op.
“Dit kan niet Jan,” protesteerde ik, “dit
kunnen we niet doen.”
“Jawel,” hijgde hij bij mijn oor. “Ik wil het
al zo lang, echt waar. Oh Sim, alsjeblief, laat me je even neuken.”
Het was lang geleden dat een man zulke geile
woorden tegen mij gezegd had? Hoe lang was het geleden dat mijn man mij nog
eens een flinke beurt had gegeven? Een maand? Zes weken? Ik wist het niet
direct… Misschien lag het daaraan dat ik me plotseling zo heel erg opgewonden
voelde. Toch probeerde ik hem nog af te weren, tenslotte was hij de man van
mijn beste vriendin. Hij was echter te sterk, ik kon niet loskomen.
“Sim, lieve Sim,” hijgde hij nog zwaarder. Ik
heb me de hele dag zitten opwinden over die mooie benen van je, jouw lekkere
kontje en die goed gevulde bloes, dat ik het niet langer uithoud.”
De daad bij het woord voegend, maakte hij mijn
bloes los en trok me strak tegen hem aan.
“Niet hier,” hoorde ik mezelf zeggen. “Hier
kan het niet, de kinderen…”
Verbaasd om mezelf dat ik zo gemakkelijk
toegaf, beantwoordde ik zijn kus. Een kus die hij echter snel weer afbrak.
“Kom mee! Vlug, naar de slaapkamer.” Hij nam
me bij de hand en willoos liet ik me meetrekken.
“Denk je niet dat Bea al gauw terug zal zijn?”
aarzelde ik nog.
“Ja.” Jan talmde dan ook niet. De kamer lag
aan de straatzijde en met een drieste ruk schoof hij de gordijnen dicht.
“Schiet op, schatje. Kleed je voor me uit.”
Blijkbaar vond hij me zo begeerlijk dat hij
onwillekeurig met zijn tong langs zijn lippen likte.
Mijn bh knelde intussen zodanig om mijn
gezwollen borsten dat ik het haakje amper los kon krijgen. Daarna viel mijn rok
op de vloer en terwijl ik uit mijn slipje stapte, zag ik dat ook Jan al naakt
was. Zijn behaarde borst alleen al deed mijn bloed sneller stromen, om nog maar
te zwijgen van zijn flink uit de kluiten gewassen pik, die fier vooruit in mijn
richting wees. Zijn blik, hitsig en een en al begeerte was op mij gericht. Het
volgende moment hingen we in elkanders armen. De tongkus was kort maar heftig.
“Pijp me, schat!” gromde Jan. Hij drukte mijn
hoofd naar beneden, zodat ik niet anders kon dan voor hem neer knielen. Ik
stond op het punt iets te doen wat ik zelfs bij mijn eigen man nooit gedaan
had, maar vreemd genoeg dacht ik er nu niet eens bij na. Het was alsof mijn
lippen zich vanzelf openden en zijn lul gleed direct naar binnen. Een ogenblik
kreeg ik het benauwd. Die hete lul diep in mijn mond voelde alsof hij me zou
opensplijten. Om toch weer adem te krijgen slikte ik een paar keer. Dan zoog ik
aarzelend op zijn harde lid, liet mijn tong strelend over de schacht gaan. Mijn
hand streelde zacht de goed gevulde balzak.
“Oh…!Sim…!” Kreunde hij, “je bent
fantastisch.”
Ik begon heftiger te zuigen en te likken, snel
wennend aan het vreemde gevoel in mijn mond. Langzaam bewoog hij zijn onderlijf
voor en achterwaarts, maar al gauw stootte hij steeds sneller naar me toe. Hij
neukte me in de mond en ik… Ik liet het toe!
Blijkbaar wilde hij toch nog niet klaar komen,
want met een verkrampt gebaar duwde hij me plots van hem af. Hij hielp me weer
opstaan, waarna hij me achterover op het bed duwde. Met mijn benen buiten boord
spreidde hij mijn dijen en knielde ertussen. Ik voelde hoe hij eerst eventjes
de binnenkant van mijn dijen likte, maar dan perste hij zijn lippen krachtig op
mijn hunkerende poesje. Het voelde meteen zo lekker dat ik onwillekeurig mijn
heupen naar hem opdrukte.
“Oh…” kirde ik, Oh Jan, lik me…vreet me op…doe
het!”
Jans flitsende tong schuurde zalig doorheen
het gleufje tussen mijn lipjes en toen hij met zijn duim mijn knobbeltje
masseerde, werd ik haast gek van geilheid.
Plots dacht ik aan Rob. Hoe zou mijn man dit
vinden? Als hij zou zien hoe ik me de poes liet uitlikken door de man van mijn
beste vriendin, dan kreeg ik vast de grootste problemen. Toch leek die gedachte
mijn opwinding nog op te voeren.
“Vlug Jan,” vuurde ik hem aan. “Geef het me,
lieverd. … Geef me die heerlijk pik van je, we moeten opschieten.”
“Je krijgt hem, schatje! Elke centimeter van
mijn harde paal is voor jou!”
Zijn harde vlees drong diep in me, vulde mijn
poesje ongelooflijk lekker en vanzelf trok ik mijn knieën op. Mijn handen
hielden ze zover mogelijk uit elkaar om hem nog meer ruimte te geven. Met harde
stoten van zijn gespierde lijf begon hij me meteen in een hoog tempo te naaien.
Met krachtige heupslagen spijkerde hij me aan de matras, precies zoals ik het
op dat moment wilde. Hard en snel, we hadden immers geen tijd te verliezen.
Heel eventjes dacht ik aan mijn vriendin en
mezelf schuldig voelend wilde ik Jan van me afduwen, maar dat schuldgevoel
verdween weer even snel als het opkwam. Ik was al te ver weg en in plaats van
wegduwen, klemde ik me aan hem vast.
“Oh, Sim…,” kreunde hij in al zijn opwinding,
“hier heb ik jaren van gedroomd.”
Zo geweldig als Jan nu tekeer ging, had nog
nooit een man op me ingebeukt en ik had de grootste moeite om hem toch
enigszins tegemoet te stoten. Maar mijn genot was nauwelijks te beschrijven en
aan zijn grommen te horen genoot Jan net zo fel als ik. De hete scheuten
gierden door mijn lijf, ook al omdat mijn harde maar oh zo gevoelige speentjes
door zijn weelderig borsthaar ontzettend lekker werden geprikkeld.
Natuurlijk, dit kon nooit lang duren en al
heel snel voelde ik mezelf verkrampen. Twee tellen later kwam ik ongelooflijk
lekker klaar… wild kronkelend rond zijn pik en in een wolk van heerlijk heet
sperma.
Tijd om op adem te komen of om na te genieten
was er niet, mijn vriendin kon ieder ogenblik terug zijn. Na een simpel
“dankjewel, schat” van hem, beantwoordt door een vluchtig kusje van mij,
stonden we op en fatsoeneerden we het beddengoed. Snel wrongen we ons in onze
kleren.
Ik dacht terug aan Bea’ s aandringen
vanochtend aan de telefoon.
“Kom je?” had ze gevraagd.
Sim
